Στις αμπελοφυτεμένες πλαγιές της Γουμένισσας ανηφορίζουμε, αγναντεύοντας τη φημισμένη «Πολιτεία του κρασιού» με την ωραία πλατεία και τα γραφικά παμπάλαια σπίτια. Ο αέρας του Πάικου μας χαϊδεύει δροσερά στο πρόσωπο καθώς ανηφορίζουμε στο φιδίσιο δρόμο προς το Γρίβα και την Καστανερή, τα πανέμορφα αυτά χωριά τα πνιγμένα στο πράσινο, με τα φημισμένα κάστανα και το ωραίο ντόπιο κρασί. Η θέα απέραντη μέχρι τον ορίζοντα, στα πόδια μας απλώνεται όλη η κεντρική Μακεδονία .
Ο δρόμος συνεχίζει ανηφορικός μέσα από τις υπεραιωνόβιες καστανιές, τις πανύψηλες οξιές με τα υπέροχα χρώματα του φθινοπώρου και μέσα από μια εκπληκτικής ομορφιάς ασφάλτινη διαδρομή 12 χιλ. που είναι αδύνατο κανείς να αντισταθεί στη γοητεία των χρωμάτων χωρίς να σταθεί για λίγο να απολαύσει τη μαγεία της φύσης. Φτάνουμε στο Μεγάλο Λιβάδι, το περίφημο βλαχοχώρι της Μακεδονίας σε υψόμετρο 1200 μ. που καμία σχέση δεν έχει με το πριν 10 χρόνια φρικτό λασποχώρι, με ελάχιστους κατοίκους, έρημους δρόμους, παράθυρα και πόρτες σφραγισμένες. Σήμερα ο ιστορικός αυτός οικισμός από τους σημαντικότερους βλαχόφωνους ανακάμπτει.
Στη θέση της παλιάς παγερής εγκατάλειψης, καινούργια πλατεία, ασφαλτοστρωμένοι δρόμοι, ταβέρνα, λουλουδιασμένες αυλές, στοιβαγμένα ξύλα, καπνοί στις καμινάδες, και ένας «πολύ ωραίος» κοινοτικός ξενώνας που εγκαινιάστηκε τον Ιούνιο του 2001.
Το Μεγάλο Λιβάδι αποτελεί αυτοκέφαλη κοινότητα έχει μεταμορφωθεί μετά και την ολοσχερή καταστροφή του από τα στρατεύματα κατοχής τον Οκτώβριο του 1944.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο της περιοχής είναι η καλλιέργεια της πατάτας σε μια έκταση 4500 στρεμμάτων που φημίζεται για την ποιότητά της, από το Υπουργείο Γεωργίας με βάση ολοκληρωμένες προτάσεις για τη συνολική ανάπτυξη του Πάικου προτείνονται δυο σημαντικές δράσεις που αφορούν τοπικά προϊόντα. Η πρώτη την παραγωγή και τυποποίηση της πατάτας «Προϊόν Γεωγραφικής Ένδειξης «(Π.Γ.Ε). Η δεύτερη την τοπική επεξεργασία του παραγόμενου πρόβειου γάλακτος με την παραγωγή του «Μπάτζιου» του τοπικού παραδοσιακού τυριού.
Ο Ήλιος χαμηλώνει αργά στον ορίζοντα οι κορφές του Πάικου χάνονται σιγά- σιγά και αχνοφέγγουν τα πρώτα φώτα του χωριού καθώς το αγναντεύουμε από ψηλά. Ο ουρανός σαν πολυέλαιος ξάστερος και λαμπερός προμηνύει μια θαυμάσια μέρα. Απέραντο και μεγαλοπρεπές, φιλικό και ανθρώπινο το Πάικο περιμένει να οδηγήσει τα βήματα μας σε δρόμους, μονοπάτια και τοποθεσίες.
Έτσι πρωί με το χάραμα η συντροφιά αφήνει το Μεγάλο Λιβάδι και χάνεται στους πανέμορφους χωματόδρομους του βουνού. Σαν χειροποίητο περσικό χαλί μοιάζουν τα δάση του Πάικου μπροστά στα μάτια μας. Το Πάικο μας γοήτευσε, μας έδειξε την ομορφιά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου